ΔΙΑΘΕΣΗ ΜΕ ΔΙΑΘΗΚΗ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ ΕΛΛΗΝΑ Η ΟΠΟΙΑ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΣΤΟ ΕΞΩΤΕΡΙΚΟ
- Published in ΤΡΕΧΟΝΤΑ ΘΕΜΑΤΑ ΓΙΑ ΙΔΙΩΤΕΣ
ΥΠΟΒΟΛΗ ΣΕ ΔΙΚΑΣΤΙΚΗ ΣΥΜΠΑΡΑΣΤΑΣΗ: ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ & ΠΡΟΫΠΟΘΕΣΕΙΣ
- Published in ΤΡΕΧΟΝΤΑ ΘΕΜΑΤΑ ΓΙΑ ΙΔΙΩΤΕΣ
ΤΡΟΧΑΙΟ – ΕΥΘΥΝΗ ΤΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΓΙΑ ΑΠΟΖΗΜΙΩΣΗ ΛΟΓΩ ΜΗ ΑΠΟΜΑΚΡΥΝΣΗΣ ΔΙΑΦΗΜΙΣΤΙΚΗΣ ΠΙΝΑΚΙΔΑΣ.
Κατά άρθρο 105 ΕισΝΑΚ, για παράνομες πράξεις ή παραλείψεις των οργάνων του Δημοσίου κατά την άσκηση της δημόσιας εξουσίας που τους έχει ανατεθεί, το Δημόσιο ενέχεται σε αποζημίωση, εκτός αν η πράξη ή η παράλειψη έγινε κατά παράβαση διάταξης που υπάρχει για χάρη του γενικού συμφέροντος. Μαζί με το Δημόσιο ευθύνεται εις ολόκληρον και το υπαίτιο πρόσωπο, με την επιφύλαξη των ειδικών διατάξεων για την ευθύνη των υπουργών.
Ιδιαίτερη περίπτωση αστικής ευθύνης του Δημοσίου, η οποία έχει απασχολήσει στο παρελθόν την νομολογία, αποτελεί η παράλειψη τήρησης των αναγκαίων αποστάσεων μεταξύ των διαφημιστικών πινακίδων και των κεντρικών οδικών αξόνων. Συγκεκριμένα, ο νόμος ορίζει ότι απαγορεύεται κάθε διαφήμιση που πραγματοποιείται με οποιοδήποτε μέσο και τρόπο στα εκτός κατοικημένης περιοχής τμήματα των χαρακτηρισμένων εθνικών και επαρχιακών οδών ή αυτοκινητοδρόμων και σε ζώνη μέχρι εκατόν πενήντα (150) μέτρων και από τις δύο πλευρές του άξονα των οδών αυτών και είναι ορατή από τους χρήστες. Παράλληλα, απαγορεύεται γενικά η τοποθέτηση επιγραφών ή διαφημίσεων ή η εγκατάσταση οποιασδήποτε πινακίδας, αφίσας, διαγράμμισης ή συσκευής, σε θέση ή κατά τρόπο που μπορεί να έχει οποιεσδήποτε αρνητικές επιπτώσεις στους χρήστες της οδού ή να επηρεάσει με οποιονδήποτε τρόπο την κυκλοφορία. Ιδίως απαγορεύεται η τοποθέτηση ή εγκατάσταση των ανωτέρω σε τέτοιες θέσεις, ώστε να παρεμποδίζεται η θέα των πινακίδων κατακόρυφης σήμανσης ή φωτεινών σηματοδοτών ή να δημιουργείται σύγχυση με πινακίδες σήμανσης ή με κυκλοφοριακή διαγράμμιση ή με άλλη συσκευή ρύθμισης της κυκλοφορίας ή να τις καταστήσει λιγότερο ορατές ή αποτελεσματικές ή να προκαλέσει θάμβωση στους χρήστες της οδού και γενικά να αποσπάσουν την προσοχή τους κατά τρόπο που μπορεί να έχει δυσμενή επίδραση στην οδική ασφάλεια γενικά Σε περίπτωση δε που είναι τοποθετημένη μια τέτοια πινακίδα, τα αρμόδια όργανα υποχρεούνται να την αφαιρέσουν.
Σε μια αξιομνημόνευτη απόφαση, το δικάσαν Δικαστήριο επιλήφθηκε του ως άνω ζητήματος και καταδίκασε το Δημόσιο σε αποζημίωση, λόγω της παράλειψης των αρμόδιων οργάνων του του να αφαιρέσουν διαφημιστική πινακίδα που παρανόμως είχε τεθεί πλησίον του άξονα της Νέας Εθνικής Οδού Κορίνθου-Πατρών , με αποτέλεσμα την πρόσκρουση διερχόμενου οχήματος με την τσιμεντένια βάση της διαφημιστικής πινακίδας. Κατά το Δικαστήριο, ο θάνατος του προαναφερόμενου συνδεόταν αιτιωδώς με την ανωτέρω παράλειψη των οργάνων του εναγόμενου Ελληνικού Δημοσίου, διότι, εάν το τελευταίο είχε αρμοδίως αφαιρέσει-αποξηλώσει την επίμαχη πινακίδα δεν θα είχε επέλθει η πρόσκρουση του οχήματος με την ανωτέρω παράνομα τοποθετημένη πινακίδα. Τέλος, το Δικαστήριο έκρινε ότι στο επίδικο σημείο θα έπρεπε, βάσει του νόμου να υπάρχει στηθαίο ασφαλείας, το οποίο δεν υπήρχε. Ουσιαστικά δηλαδή το εναγόμενο Ελληνικό Δημόσιο παρανόμησε -δια παραλείψεως- διπλά και διότι δεν αφαίρεσε-αποξήλωσε την παράνομη διαφημιστική πινακίδα της EXPRESS SERVICE και διότι δεν είχε τοποθετήσει -ως όφειλε και μπορούσε- στηθαίο ασφαλείας στον ίδιο χώρο.
- Published in ΤΡΕΧΟΝΤΑ ΘΕΜΑΤΑ ΓΙΑ ΙΔΙΩΤΕΣ
ΔΙΑΘΕΣΗ ΜΕ ΔΙΑΘΗΚΗ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ ΕΛΛΗΝΑ Η ΟΠΟΙΑ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΣΤΟ ΕΞΩΤΕΡΙΚΟ
Όριο στην ελευθερία διάθεσης των περιουσιακών στοιχείων του διαθέτη θέτουν οι διατάξεις του ΑΚ για την νόμιμη μοίρα, με τις οποίες ορισμένοι μεριδούχοι (σύζυγος, γονείς και τέκνα) του διαθέτη μετέχουν αναγκαστικά εκ του νόμου στην κληρονομία. Εξαίρεση στον περιορισμό αυτό εισάγει το α. 21 του ν. 1738/1987, το οποίο αφορά την ειδική περίπτωση των περιουσιών των Ελλήνων του εξωτερικού.
Συγκεκριμένα, σύμφωνα με το α. 21 του ν. 1738/1987: «Έλληνες υπήκοοι, κάτοικοι εξωτερικού επί είκοσι πέντε τουλάχιστον συνεχόμενα χρόνια πριν από το θάνατό τους, δεν υπόκεινται στους περιορισμούς των περί νομίμου μοίρας και μεριδούχων διατάξεων του ελληνικού νόμου, όσον αφορά τη διάθεση αιτία θανάτου της περιουσίας τους που βρίσκεται στο εξωτερικό.
Εφ' όσον συντρέχει η παραπάνω προϋπόθεση, η μη συμμόρφωση με τις περί νομίμου μοίρας και μεριδούχων διατάξεις δεν επηρεάζει ως προς την περιουσία που βρίσκεται στο εξωτερικό, εκ της αιτίας αυτής, το κύρος των διαθηκών ή άλλων αιτία θανάτου πράξεων διαθέσεως».
Η διάταξη, όπως συνάγεται και από την διατύπωσή της, εφαρμόζεται μόνο για την περιουσία του διαθέτη που βρίσκεται στο εξωτερικό. Ως δικαιολογητική βάση της διάταξης τίθεται το γεγονός ότι οι Έλληνες του εξωτερικού είναι πολύ πιθανό να έχουν εγκλιματιστεί σε μία έννομη τάξη διαφορετική από την ελληνική, καθώς ο θεσμός της νόμιμης μοίρας δεν αναγνωρίζεται από πολλές αλλοδαπές έννομες τάξεις.
Επομένως, προκειμένου να τυγχάνει εφαρμογής το ανωτέρω άρθρο, θα πρέπει να συντρέχουν σωρευτικά οι ακόλουθες προϋποθέσεις:
- ελληνική ιθαγένεια του διαθέτη
- εικοσιπενταετής συνεχής διαμονή στο εξωτερικό πριν τον θάνατο
- περιουσία ευρισκόμενη στο εξωτερικό
Στην πράξη, αυτό σημαίνει ότι οι νόμιμοι μεριδούχοι του διαθέτη δεν θα μπορούν να προσβάλλουν με αγωγή τυχόν διαθήκη με την οποία τα περιουσιακά στοιχεία του θανόντος που βρίσκονται στην αλλοδαπή καταλείπονται σε τρίτο πρόσωπο με τρόπο που προσβάλλεται η νόμιμη μοίρα τους. Αντίθετα, αναφορικά με τα περιουσιακά στοιχεία που τυχόν ευρίσκονται εντός ελληνικής επικράτειας, δεν θα ισχύσει η ανωτέρω διάταξη, συνεπώς οι νόμιμοι μεριδούχοι θα μπορούν να αξιώσουν την ικανοποίηση της νόμιμης μοίρας τους από την περιουσία αυτή.
- Published in ΤΡΕΧΟΝΤΑ ΘΕΜΑΤΑ ΓΙΑ ΙΔΙΩΤΕΣ
ΥΠΟΒΟΛΗ ΣΕ ΔΙΚΑΣΤΙΚΗ ΣΥΜΠΑΡΑΣΤΑΣΗ: ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ & ΠΡΟΫΠΟΘΕΣΕΙΣ
Στις μέρες μας, αμείωτο παραμένει το ενδιαφέρον των πολιτών για το ζήτημα της κήρυξης κάποιου, συγγενικού τους συνήθως προσώπου, σε δικαστική συμπαράσταση. Αυτή η νομική ενέργεια έχει ιδιαίτερη σημασία, καθώς καθιστά το μεν πρόσωπο που υποβάλλεται σε δικαστική συμπαράσταση πλήρως ή μερικώς ανίκανο να προβαίνει σε όλες ή, σε συγκεκριμένες συναλλαγές, τον δε δικαστικό του συμπαραστάτη αρμόδιο να δρα για λογαριασμό του συμπαραστατούμενου και να διαχειρίζεται την περιουσία του με κάθε νόμιμο τρόπο.
1.ΠΟΙΟΙ ΥΠΟΒΑΛΛΟΝΤΑΙ
Σε δικαστική συμπαράσταση αρχικά, δικαιούνται να υποβληθούν, σύμφωνα με το νόμο, πρόσωπα τα οποία είτε πάσχουν από κάποια διαπιστευμένη ιατρικά ψυχική ή διανοητική διαταραχή ή σωματική αναπηρία είτε έχουν κάποια εξάρτηση (από τις ουσίες, το αλκοόλ ή τα τυχερά παιχνίδια), ώστε να μην εκθέτουν σε κίνδυνο τον εαυτό και τους οικείους τους.
2.ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ
Η διαδικασία δεν είναι ιδιαίτερα σύνθετη. Για την υποβολή σε δικαστική συμπαράσταση απαιτείται η υποβολή αίτησης από τον ίδιο τον πάσχοντα, από τα συγγενικά του πρόσωπα (την σύζυγο, τα τέκνα του κ.ο.κ.)-όπως γίνεται συχνότερα- ή από το Δικαστήριο αυτεπαγγέλτως, χωρίς δηλαδή να έχει προηγηθεί η υποβολή αίτησης. Η αίτηση αυτή αρκεί να περιλαμβάνει τα ατομικά στοιχεία του προσώπου που ζητά να τεθεί υπό δικαστική συμπαράσταση, τα ατομικά στοιχεία του εποπτικού συμβουλίου (= τριών έως πέντε ατόμων τα οποία θα συμβουλεύουν τον συμπαραστάτη) και, τέλος, μια πλήρη περιγραφή των πράξεων τις οποίες θα νομιμοποιείται να διενεργεί ο συμπαραστάτης.
Συνημμένη με την αίτηση, πρέπει οπωσδήποτε να είναι μια ιατρική γνωμάτευση ιατρού, νευρολόγου ή ψυχιάτρου δημόσιου νοσοκομείου, ή, εναλλακτικά δύο βεβαιώσεις ιδιωτών ιατρών αντίστοιχης ειδικότητας.
Για να αποφασίσει το δικαστήριο επί της ως άνω αίτησης, λαμβάνει υπόψη αντικειμενικά κριτήρια τα οποία αποσκοπούν στην διαπίστωση της καταλληλότητας του δικαστικού συμπαραστάτη και στην μέγιστη δυνατή εξυπηρέτηση του πάσχοντος-προσώπου που πρόκειται να υποβληθεί σε δικαστική συμπαράσταση. Μερικά απ’αυτά είναι η τυχόν σύγκρουση των οικονομικών ιδίως συμφερόντων συμπαραστάτη και συμπαραστατούμενου και η δυνατότητα του δικαστικού συμπαραστάτη να φροντίσει και να ικανοποιήσει αποτελεσματικά τις ψυχικές και σωματικές ανάγκες του συμπαραστατούμενου.
3. ΜΟΡΦΕΣ ΔΙΚΑΣΤΙΚΗΣ ΣΥΜΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ
Αναλόγως, τέλος με την σοβαρότητα της νόσου ή της εξάρτησης του πάσχοντος, το δικαστήριο έχει τη δυνατότητα να κηρύξει διαφορετικές «μορφές» δικαστικής συμπαράστασης. Αυτές είναι η πλήρης στερητική, όπου ο δικαστικώς συμπαραστατούμενος αδυνατεί να τελέσει οποιαδήποτε πράξη αυτοπροσώπως (τις τελεί όλες ο δικαστικός συμπαραστάτης) και η μερική στερητική, όπου αδυνατεί να τελέσει αυτοπροσώπως ορισμένες πράξεις (οι οποίες θα συγκεκριμενοποιούνται στο κείμενο της απόφασης). Υπάρχουν από την άλλη δύο είδη επικουρικής δικαστικής συμπαράστασης πλήρης ή μερική αντιστοίχως, για τις περιπτώσεις που το δικαστήριο κρίνει ότι το πρόσωπο που θα τεθεί υπό δικαστική συμπαράσταση δεν είναι απόλυτα ανίκανο να επιμεληθεί των υποθέσεών του. Στην πλήρη ή μερική επικουρική συμπαράσταση δηλαδή, απαιτείται η συναίνεση του δικαστικού συμπαραστάτη για να έχουν ισχύ οι διενεργούμενες πράξεις.
ε κάθε περίπτωση πρέπει να επισημάνουμε ότι η όλη διαδικασία της δικαστικής συμπαράστασης αποτελεί έναν προστατευτικό θεσμό για τους πολίτες οι οποίοι εξαιτίας της αναπηρίας τους ή κάποιας ψυχικής νόσου δεν μπορούν να αντιληφθούν το περιεχόμενο, την σημασία και τις έννομες συνέπειες των πράξεών τους.
- Published in ΤΡΕΧΟΝΤΑ ΘΕΜΑΤΑ ΓΙΑ ΙΔΙΩΤΕΣ
ΑΚΙΝΗΤΑ –ΕΠΙΚΑΡΠΙΑ ΚΑΙ ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑ ΜΕΤΑΒΙΒΑΣΗΣ ΑΥΤΗΣ
Επικαρπία είναι το περιορισμένο εμπράγματο δικαίωμα πάνω σε ξένο πράγμα, με το οποίο παρέχεται η εξουσία στο δικαιούχο να χρησιμοποιεί και να καρπώνεται το ξένο αυτό πράγμα, διατηρώντας όμως ακέραιη την ουσία του. Από τον ορισμό προκύπτει ότι, αφού η επικαρπία συνίσταται στην πλήρη χρήση και κάρπωση του ξένου πράγματος, απογυμνώνεται η κυριότητα αυτού η οποία πλέον ονομάζεται ψιλή κυριότητα. Όταν όμως λήξει η επικαρπία, δηλαδή επανέλθει στην κυριότητα η χρήση και η κάρπωση του πράγματος, αυτή γίνεται πάλι πλήρης.
Από το συνδυασμό των διατάξεων των άρθρων 1033, 1142, 1144, 1166 και 1259 του ΑΚ συνάγεται ότι η προσωπική δουλεία της επικαρπίας, συνίσταται στο περιορισμένο εμπράγματο δικαίωμα του επικαρπωτή να χρησιμοποιεί και να καρπώνεται ξένο πράγμα, διατηρώντας όμως ακέραιη την ουσία του. Η επικαρπία συνιστάται με δικαιοπραξία ή με χρησικτησία (άρθρο 1143 ΑΚ). Οι αντίστοιχες περί κτήσεως κυριότητας διατάξεις εφαρμόζονται αναλόγως. Ο κύριος ακινήτου μεταβιβάζοντας αυτό για νόμιμη αιτία σε άλλον, με συμβολαιογραφικό έγγραφο που μεταγράφεται, μπορεί να παρακρατήσει την επ’ αυτού επικαρπία, είτε υπέρ του εαυτού του, είτε υπέρ τρίτου, είτε υπέρ του εαυτού του και τρίτου.
Κατά τα άρθρα 1167 και 1168 του ΑΚ, η απόσβεση της επικαρπίας για κάποιον από τους λόγους του αναφέρονται στο νόμο έχει ως συνέπεια ότι η επικαρπία επιστρέφει αυτοδικαίως στην κυριότητα από την οποία αποσπάσθηκε, χωρίς να απαιτείται να οριστεί αυτό κατά τη σύσταση, δηλαδή επιστρέφει σε εκείνον στον οποίο βρίσκεται ήδη η κυριότητα, αφού η επιστροφή αναφέρεται στην κυριότητα που υπάρχει κατά το χρόνο της αποσβέσεως της επικαρπίας.
Περαιτέρω από το συνδυασμό των άρθρων 1142, 1143, 1166 και 1167 παρ.2 του ΑΚ, συνάγεται ότι εγκύρως μπορεί να συμφωνηθεί, ότι η επικαρπία επί ακινήτου του, κατ’ αρχήν συμφωνήθηκε εφόρου ζωής του επικαρπωτή, δεν θα αποσβεσθεί με το θάνατο του τελευταίου, αλλά ότι θα μεταβιβασθεί στη συνέχεια σε τρίτο πρόσωπο. Έτσι επιτρεπτή είναι η συμφωνία ότι μεταβιβάζεται η επικαρπία σε τρίτου, υπό την αναβλητική προθεσμία του θανάτου του τωρινού επικαρπωτή, εφόσον, κατά τα λοιπά, τηρηθούν αναλόγως οι νόμιμες διατυπώσεις περί μεταβιβάσεως της κυριότητας επί ακινήτων. Η περί της συστάσεως ή μεταβιβάσεως εμπραγμάτου δικαιώματος (σύσταση επικαρπίας – μεταβίβαση κυριότητας) συμφωνία μπορεί να καταρτισθεί και υπέρ τρίτου (άρθρ.410 επ.ΑΚ), οπότε ο τρίτος θα αποκτήσει το δικαίωμα από τη στιγμή που θα μεταγραφεί στο όνομά του η εμπράγματη σύμβαση υπέρ τρίτου, επιφυλασσομένων των περί αναβλητικής αιρέσεως ή προθεσμίας διατάξεων.
Τέλος, από τις διατάξεις του άρθρου 1166 ΑΚ συνάγεται ότι, η μεταβίβαση της επικαρπίας με βάση τη συμφωνία των μερών με τη συστατική πράξη δεν θα πρέπει να είναι απεριόριστη, με την έννοια του επιτρεπτού των διαδοχικών μεταβιβάσεων. Με συσταλτική ερμηνεία του εδαφίου α’ της ανωτέρω διάταξης θα πρέπει να γίνει δεκτό ότι η μεταβίβαση είναι επιτρεπτή μια φορά σε τρίτο, οπότε μετά το θάνατό του πρέπει να αποσβήνεται. Η ελευθερία απεριόριστης μεταβίβασης θα είχε ως συνέπεια την απογύμνωση της κυριότητας, η οποία όμως είναι αντίθετη στο σκοπό του νομοθέτη. Έτσι μπορεί να συμφωνηθεί να έχει αυτήν και ο επικαρπωτής και ο κληρονόμος του ή να συμφωνηθεί ότι θα δικαιούται ο επικαρπωτής να κληροδοτήσει αυτήν στον κληρονόμο αυτού, οπότε έχει την κληρονομία και ο κληρονόμος του επικαρπωτή.
Σύσταση επικαρπίας όμως, που θα μεταβαίνει σε όλους, επ’ άπειρον, τους κληρονόμους του επικαρπωτή, δεν είναι δυνατή. Με τη συστατική της επικαρπίας πράξη είναι δυνατόν επίσης να ορισθεί ότι ο επικαρπωτής μπορεί να μεταβιβάσει εν ζωή το εμπράγματο δικαίωμα της επικαρπίας σε άλλον. Με τη μεταβίβαση στον τελευταίο της επικαρπίας, αυτός καθίσταται επικαρπωτής η δε επικαρπία αποσβήνεται με το θάνατο τούτου και όχι του αρχικού επικαρπωτή. Δεν είναι δυνατό όμως να ορισθεί με τη συστατική της επικαρπίας πράξη, ότι η επικαρπία θα είναι περαιτέρω μεταβιβαστή και από αυτόν στον οποίο είχε μεταβιβαστεί από τον αρχικό επικαρπωτή και ούτω καθ’ εξής επ’ άπειρον, γιατί τούτο θα είχε ως συνέπεια την οριστική και μόνιμη πλέον απόσχιση των ωφελειών του πράγματος από τον κύριο, του οποίου η κυριότητα θα παρέμενε στο διηνεκές ως ψιλή κυριότητα, καθόσον έτσι θα απογυμνωνόταν εσαεί από τα κυριότερα ωφελήματά της, πράγμα το οποίο θα αντέβαινε στην έννοια της κυριότητας, ως καθολικής εξουσίας επί του πράγματος (αρθ. 1000 ΑΚ), σύμφωνα με την οποία ο κύριος δικαιούται να απολαύσει όλες τις ωφέλειες του πράγματος.
- Published in ΤΡΕΧΟΝΤΑ ΘΕΜΑΤΑ ΓΙΑ ΙΔΙΩΤΕΣ
ΑΚΙΝΗΤΑ –ΕΠΙΚΑΡΠΙΑ ΚΑΙ ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑ ΜΕΤΑΒΙΒΑΣΗΣ ΑΥΤΗΣ
- Published in ΤΡΕΧΟΝΤΑ ΘΕΜΑΤΑ ΓΙΑ ΙΔΙΩΤΕΣ
ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΑΠΟΔΟΣΗΣ ΑΦΜ ΠΟΛΥΚΑΤΟΙΚΙΑΣ
- Published in ΤΡΕΧΟΝΤΑ ΘΕΜΑΤΑ ΓΙΑ ΙΔΙΩΤΕΣ
ΟΙ ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ ΤΗΣ ΔΙΑΝΟΜΗΣ ΤΗΣ ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΑΙΑΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ
- Published in ΤΡΕΧΟΝΤΑ ΘΕΜΑΤΑ ΓΙΑ ΙΔΙΩΤΕΣ
ΠΩΛΗΣΗ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗΣ ΚΑΙ ΜΕΤΑΒΙΒΑΣΗ ΜΙΣΘΩΣΗΣ. ΣΥΝΕΧΙΣΗ ΤΗΣ ΜΙΣΘΩΣΗΣ ΑΠΟ ΑΛΛΟ ΠΡΟΣΩΠΟ. ΜΙΣΘΩΤΗΡΙΟ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΗΣ ΜΙΣΘΩΣΗΣ
- Published in ΤΡΕΧΟΝΤΑ ΘΕΜΑΤΑ ΓΙΑ ΙΔΙΩΤΕΣ